'in deze tijd van kerkverlating hebben mijn dochter (5) en ik ons laten dopen in de Sint Jozefkerk te Noordwijkerhout. Een schokkende stap waaraan een lange weg van schroom en vertwijfeling is voorafgegaan. Een stap ook waarvan ik nog steeds de reikwijdte niet kan overzien maar waar ik niettemin wel ongelofelijk blij om ben. Daar gaat dit boek over. Het gaat over het gegeven dat ik me nog niet eerder bij een min of meer gelijk gestemde gemeenschap, of wat voor een vereniging dan ook, heb aangesloten. Over mijn twijfels en onzekerheid omtrent datgene waar mijn verstand niet bij kan, maar waar mijn hart klaarblijkelijk wel naar uitziet. Over de verlegenheid die mij overvalt me openlijk afhankelijk te betuigen in een tijd waarin de zelfredzaamheid en maakbaarheid van het individu hoogtij vieren' Filosofe Karin Melis schrijft in haar boek over een voor deze tijd ongebruikelijke overstap naar de Katholieke Kerk. Haar doop baarde veel opzien en trok veel belangstelling van de media. Dit boek kan gelezen worden als een persoonlijke afrekening met een absoluut veronderstelde autonomie. Het is tegelijk een (geloofs)belijdenis aan de grens van een beloofd land, een nieuwe toekomst. Met alle onzekerheid, met alle ongeloof en geloof die dan in een mens zichtbaar worden.