Op het breukvlak van twee eeuwen ziet onze samenleving zich geconfronteerd met een ingrijpend proces van 'culturele globalisering'. Deze ontwikkeling gaat paradoxaal genoeg - gepaard met nieuwe aandacht voor de eigen traditie. Tradities met hun riten, mythen en symbolen blijken onmisbaar voor de kwaliteit van het menselijk leven. In de moderne tijd kunnen zij zich evenwel niet ongebroken handhaven. Zij ondergaan onvermijdelijk een ingrijpend proces van herijking. Dat geldt ook voor de verschillende christelijke tradities. Herijking betekent hier wellicht in de eerste plaats: drastische herziening van hun verhouding tot het joodse erfgoed. Daarnaast vragen de huidige maatschappelijke ontwikkelingen om bezinning op vragen als: Wat betekent de katholiciteit van de kerk in het licht van het proces van globalisering? Wat is de christelijke identiteit in een multiculturele samenleving? Hoe krijgt gemeenschap (koinonia) gestalte in een pluralistische en geïndividualiseerde wereld? De auteur benadert deze complexe vragen door het begrip 'traditie' op te vatten als een open, zij het niet onbegrensde ruimte. Enerzijds is deze ruimte gegeven: men is 'in de ruimte gezet'. Anderzijds moet deze ruimte steeds opnieuw worden ontdekt. Dit doet men door te luisteren naar de stem van de ander, de vreemde. De auteur legt zijn oor te luisteren bij vakgenoten van veraf (Azie, Afrika) en dichtbij, maar ook bij kunstenaars, filosofen en sociale wetenschappers.