'Een gelukkige liefde, is dat normaal, is dat serieus, heeft het nut?', vraagt de Poolse dichteres Wislawa Szymborska in één van haar gedichten. Met die vraag besloaot Arie van den Beukel zijn afscheidscollege als hoogleraar natuurkunde aan de Technische Universiteit Delft. De titel van die rede luidde: 'pleidooi voor meer nutteloosheid', waarvan de tekst in dit boek is opgenomen. Daarin zet hij zich af tegen het soort 'nuttigheidsdenken' dat de universiteit steeds meer in zijn greep krijgt, waarin alles draait om efficiëntie, rendement, productie die in harde getallen te vatten is. Hij neemt het op voor de zuivere, fundamentele wetenschap als waarde op zichzelf, en voor het wetenschappelijk onderwijs als vormingsinstituut in plaats van diplomafabriek. Voor kwaliteit contra kwantiteit. Dat is de rode draad die ook door de andere opstellen in dit boek loopt. Over economie die zijn tentakels uitstrekt naar levensterreinen waar ze niets te maken heeft en zo in economisme ontaard. Over mar