Als het zijn normale verloop heeft, heeft u nog 3 jaar te leven. Dat vernam Carmody in 1992 nadat was vastgesteld dat hij botkanker had. Hij was toen 53 en vol plannen. Zijn wereld stortte ineen. In paniek schreven hij en zijn vrouw Denise een brief aan een kleine kring van vrienden, waarin ze vertelden wat hen overkomen was. Ze hadden behoefte aan een klankbord, aan mensen met wie ze hun leed enigszins konden delen. Bij de brief voegde Carmody enkele meditaties - poëtische teksten die herinneren aan de psalmen en waarin hij poogde zijn leed te verwerken. In de loop van de drie jaren - hij stierf, precies zoals hem was aangekondigd, in 1995 - schreef hij 15 brieven, waaraan hij telkens een aantal meditatieve teksten toevoegde. Ze weerspiegelen op ontroerende wijze de gemoedstoestanden van iemand die scherp beseft zijn einde te naderen en die zich als Job en vele psalmdichters daar niet zomaar bij neerlegt. Zijn psalmen maakten grote indruk op de vriendenschaar, kregen al gauw ruimere v