’De wijze begrijpt een oogwenk, een dwaas heeft een stomp nodig.’
’Meer dan een profeet is de wijze.’
Via deze en dergelijke spreuken zingt de wijsheid, grootste kostbaarheid van de joodse traditie, haar eigen lof. Maar de duizend spreuken, gekozen uit een periode van drieduizend jaar, weerspiegelen het dagelijks leven, van liefde en haat, leven en dood, goed en kwaad, ouders en kinderen, God en de mensen, zonde en berouw, tijd en eeuwigheid... Zoals alle spreuken, reflecteren zij het leven van het volk, zijn passies en zijn zorgen, zijn vreugden en moeiten, zijn kracht en zwakheid. Maar ook, zoals alle spreuken, maken ze deel uit van de wijsheid der volkeren, van de kunst van leven die alle mensen van alle generaties onder de zon, zich eigen moeten maken en die zij aan volgende geslachten hebben doorgegeven.