In 'Van paradijs naar koninkrijk' werd uiteengezet hoe in de christelijke leer het scheidingsdenken God en mens van elkaar heeft afgegrensd, evenals goed en kwaad en macht en onmacht. De kern van de christelijke leer, Jezus Christus, heeft deze manier van denken (en dus voelen) versterkt. In plaats van als Middelaar en verbinding te fungeren, heeft Hij voor velen de menselijke schuld en afstand tot God vergroot en het extra moeilijk gemaakt eigen donkere kanten onder ogen te zien. Geen verzoening, maar angst. De hierdoor ontstane verdringing kan leiden tot depressie, explosie, projectie en discriminatie.
Op die manier nemen we de menselijkheid van Gods zoon niet serieus. Als mens was Hij - en zijn wij - geest en lichaam, levensadem en materie, oneindig en begrensd. Een en twee. De relatie tussen al die 'paren' is een niet echt te verwoorden mysterie, dat door Jezus werd geleefd. Als Christus verbond hij God en mens, leven en dood, twee en Een. De praktische en psychologische consequenties zijn wel te benoemen: kwaad wordt overwonnen door liefde en het is aan 6ns aarde en hemel te verbinden. In dit boek werkt de auteur uit hoe men kan omgaan met eigen en andermens' schaduwzijden, in vrijheid en verantwoordelijkheid, tegen een achtergrond van Licht met een hoofdletter. Karma en reïncarnatie zijn daarbij voor haar vanzelfsprekende zaken, al kunnen ook deze ideeën, net zoals 'Christus', onze hulpeloosheid en afweer van eigen duisternis in de hand werken.