Aarde is des heren

'De kleine Joodse gemeenschappen in Oost-Europa waren als heilige -teksten, die open lagen voor de ogen van God. Zo dicht waren onze huizen van gebed bij de berg Sinaï. In de bescheiden houten synagogen, die de indruk maakten zich welbewust van de wereld af te sluiten, reinigden de Joden de zielen, die God hun gegeven had en vervolmaakten zij hun gelijkenis met God. In hen ontstond een onbegrensde wereld van innerlijkheid, een 'Tora in het hart', naast de geschreven en de mondelinge Tora. Zelfs gewone mensen waren als kunstenaars die wisten hoe zij de uren van de werkdagen met mystieke schoonheid konden vullen.
Zij geloofden dat een weinig edelmoedigheid duizendmaal waardevoller was dan alle ongewijde wetenschappen, dat het belangrijker is om elke dag te bidden: 'Mijn God, bewaar mijn tong voor het kwade', dan het studeren van natuurkunde, dat het overpeinzen van de Psalmen de mens met meer barmhartigheid vervult dan de studie van de Romeinse geschiedenis... Hun leven was georiënteerd op het geestelijke en daarom negeerden zij zijn uitwendige aspecten.
De huidige generatie heeft nog de sleutels tot die schat. Indien wij deze rijkdom niet aan het licht brengen, zullen de sleutels met ons het graf ingaan en de voorraadschuur van de geslachten zal voor altijd gesloten blijven.'