De terugkeer van de verloren Vader werd als plan geboren in de roerige jaren '60. De gezagskrisis, de demokratiseringsvraagstukken en vooral het feit, dat we in die jaren begonnen door te krijgen, welke katastrofe onze cultuur had getroffen in de jaren '33 - '45, dwongen tot fundamentele theologische bezinning. De vraag was onvermijdelijk: Wat is er mis met onze theologie, met ons streven naar eenheid, met ons denken over vaderschap en macht? Spreekt de bijbel niet op een heel andere wijze over God en zijn eigenaardige macht, dan wij tot nu toe in ons christelijk spreken en handelen naar buiten hebben laten blijken?
Er zijn vier delen: Het eerste, De verdwijning van de Vader, bespreekt een aantal literaire uitingen, die vanaf de verlichting het veranderende klimaat van de europese cultuur hebben verwoord. In het tweede deel, De terugkeer van de Vader, komen de grote verlichtingsideologieën aan bod: liberalisme, socialisme, anarchisme, feminisme. Waar ligt hun grootheid, hun onweerlegbare waarheid en waar hun paradox? Hoe komt het, dat zij niet aan nieuwe tyrannie konden ontkomen? Het deel eindigt met de bespreking van de christendemokratie. Het derde deel, De afwezigheid van de Vader, bespreekt zes verschillende aspecten van de secularisatie, waarbij de blik niet op het christendom alléén is gericht, maar steeds is getracht de gehele cultuurkrisis van onze samenleving in het oog te houden. Deze drie delen worden steeds besloten met een voorlopige theologische balans.
Het vierde deel, De terugkeer van de verloren Vader, brengt de lezer tenslotte bij de eigenlijke intentie van het boek: het theologische uitgangspunt en enkele consequenties voor de ethiek. Gods vaderschap is een gelijkenis, die ons poogt uit te leggen, hoezeer zijn macht is gegrond in zijn lijden aan en om de mens. Christelijk geloof is het vertrouwen, dat dankzij Gods geweldloze liefdesmacht de macht van het onrecht niet het laatste woord zal hebben.