De gedachten van de auteur bewegen zich rond twee brandpunten.
Enerzijds vat hij de discussie over morele en juridische toelaatbaarheid van euthanasie samen in een strak argumenterend betoog over wat hier wel en niet mag. Dit eerste deel loopt uit op de vraag (en de beantwoording ervan) in hoeverre een mens recht heeft op een dood die hij zelf wenst.
Daarnaast maakt hij er werk van het probleem van de euthanasie in het bredere kader van levensbeschouwing en geloof te plaatsen. Niet om met behulp daarvan aan de morele argumentatie te tornen (deze verandert daardoor niet) maar mensen komen in de vragen rondom euthanasie nu eenmaal niet alleen in aanraking met mag en niet mag maar ook met dood en doodgaan. Daardoor is het vraagstuk ook een emotioneel vraagstuk dat gevoelens van onzekerheid en angst oproept: hoe verwerkt een mens de zekerheid van zijn eigen dood?
Zowel op het vlak van deze meer emotionele vragen als op dat van de moraal wil het boek een handreiking bieden.