Wanneer je goed kijkt kun je het haast zien.
Het lijkt of je het bijna aan kunt raken...
Kunnen we hier niet nog wat langer blijven?

Een verhaal over tijd en geluk.

De zon komt op. In de grote stad wordt een kind wakker. Papa en mama pakken de koffers in en samen gaan ze naar het station. Sommige mensen hebben haast, anderen niet. Het ritme van de trein lijkt op het slaan van je hart. Als je op de bus wacht wil je dat de tijd omvliegt, maar als je naar opa en oma gaat kan een dag niet lang genoeg duren. De hele familie geniet op het strand, er wordt geduldig gevist en aan het einde van de dag kijkt iedereen in het kampvuur terwijl een ster uit de oneindige heelal valt. Hoe lang het ook duurt, als je het samen beleeft, is het altijd goed.

Kinderen hebben nog weinig besef van tijd, en voor volwassenen wordt tijd steeds kostbaarder. In dit bijzondere debuut van Sarah Jacoby vliegt een dag? voorbij die niet lang genoeg kan duren. De poëtische en filosofische vertaling van Imme Dros maakt het verhaal geschikt voor alle leeftijden.