‘Enrico?’ vroeg Teresa. ‘Wat er ook gebeurt, wij blijven voor altijd bij elkaar, hè?’
‘Voor altijd,’ zei Enrico. ‘Waarom zou ik niet meer bij je willen blijven?’
‘Als ik een ongeluk krijg en een mismaakt gezicht heb en blinde ogen.’
‘Voor altijd,’ zei Enrico.
‘Als mijn moeder wil verhuizen en ik in een stad aan de andere kant van het land ga wonen.’
Enrico sprong op. ‘Voor altijd!’
‘Als we ruzie krijgen, zoals nonno Luigi en Marta.’
Enrico viel op zijn knieën en stak zijn armen in de lucht. ‘Voor altijd!’
Maar toen kwam die dag in augustus.
De dag die hun levens voorgoed zou veranderen…