Ogen van tijgers

Jock Martijn staarde blij en verwonderd naar wat hij had gemaakt: donkere pupillen omringd door goud... twee ogen keken hem aan. 'Ik zal je nergens vinden,' zei hij tegen denkbeeldige dier tegenover hem, 'al zou ik onderzoeker worden op de planeet Aarde. Je bestaat alleen hier, op een schilderij van mij. Ik noem het De ogen van een tijger.

Hoe was hij op het idee gekomen? Er wáren geen tijgers meer op aarde. (De Aarde: één grote stad; miljoenen mensen in appartementen of cel; met elkaar verbonden door hun prachtige techniek - radio, robots, visifoon. De meeste mensen doof en blind voor elkaars gevoelens, gedachten... Tóch nieuwsgierig: elkaar bespiedend met de vernuftigste apparaten...)
De Aarde: een gevaarlijker planeet misschien dan Venus, waar Jock Martijn eens gestationeerd was geweest: een herinnering, die hem kwelde, omdat hij de planeet, die hem fascineerde en die hij liefhad nooit meer zou mogen betreden. En nu zouden er planeetonderzoekers van Venus terkomen op Aarde; één van hen was Edu Jansen. Jock wist dat die contact met hem zou zoeken; hij wist niet dat Edu dat contact eerder en anders zou leggen dan hij verwachtte. Ook anderen zochten plotseling contact met hem, gewenst en ongewenst, en vaak nogal mysterieus. Wat betekenden de woorden van die oude, bijna vergeten dichter: 'Niemand, niemand heeft mij verteld wat niemand, niemand weet'? Wat hadden de ogen van... opeens niet één tijger, maar ook van andere tijgers daarmee te maken? Waarom moest Jock op zeker moment zijn schilderij verbergen? Waarom kreeg hij meer en meer het gevoel, dat hij verstrikt raakte in de draden van een ingewikkeld patroon, zoals het kleed, dat Anna aan het weven was? En wat zouden de reizigers van Venus vertellen of... verzwijgen?

Ogen van tijgers gaat dieper door op een thema uit 'Torenhoog en Mijlen breed'. Enkele personen uit dat verhaal komen ook voor in dit boek, hoewel het geheel op zichzelf staat. Het speelt zich niet af op een romantisch Venus, maar op Aarde, in een mogelijke toekomst. Ook dan zal de mens blijven zoeken naar een medemens, die hij kan vertrouwen, naar vriendschap en misschien liefde.