Na twee jaar spoorloos te zijn geweest, keert Judith terug naar Roswell Station. Beschadigd als ze is kan ze niemand vertellen wat zij heeft doorstaan. De mensen in het broeierige kolonistenstadje - onder wie haar eigen moeder - lijken trouwens niet eens te wíllen horen wat er met haar is gebeurd. Opgesloten in haar stilte en door iedereen gemeden, leeft Judith haar treurige leven, terwijl ze haar zielenroerselen in een interne monoloog toevertrouwt aan haar onbereikbare jeugdliefde Lucas. Dan breekt het onvermijdelijke moment aan waarop Judith besluit voor zichzelf op te komen en de waarheid boven tafel te krijgen.

Wat ik weet is een echte pageturner, maar dan wel een die alle ruimte biedt aan prachtig, verstild proza. Het mysterie van Judiths verdwijning ontrafelt zich op ingenieuze wijze, terwijl de lezer ondertussen wordt meegesleept in een liefdesverklaring die zijn weerga niet kent. Een boek om je met huid en haar aan over te geven!