Iran treedt geleidelijk uit zijn isolement en laat inmiddels sporadisch reizigers op zijn grondgebied toe. De intieme, oriëntaalse sfeer van enkele eeuwen verfijnde Perzische traditie nodigt uit om op zoek te gaan naar het oude Perzië met zijn indrukwekkende archeologische vindplaatsen, steden en landschappen.

Rustige kleidorpen en bruisende steden met hoge gebouwen wisselen elkaar af, en rijstvelden, vruchtbare gronden, desolate woestijngebieden met uitgedroogde zoutmeren en bergketens met besneeuwde toppen, onderbroken door hoogvlakten, liggen vredig naast elkaar. Het landschap onthult religieuze monumenten die bekoren door de schitterende kleuren en de ranke, naar de hemel wijzende minaretten, het oneindige — voor eeuwig. De prachtige keramiektegels spiegelen zich in de zon en geven de mooiste schakeringen van blauw, turkoois en geel. Je kunt je fantasie de vrije loop laten bij de aanblik van het indrukwekkende Persepolis en de ontroerende schoonheid ondergaan van het schitterende Isfahan. De smeltkroes van verschillende etnische en religieuze minderheden levert mooie ontmoetingen op voor de aandachtige bezoeker.
De wijzers van de tijd zijn niet teruggedraaid in Iran, maar draaien op een ander ritme, hun eigen ritme. De ontroerende gastvrijheid en het warme onthaal zijn een openbaring en een blijvende herinnering.