Taalplezier als levenselixir, dat is de poëzie van Mark van Tongele. Ook in Roeivlucht gaat de dichter klapwiekend door de taal, hij lonkt naar het leven in deze diepgrondelijke en beweeglijke bundel.

‘Roeivlucht’ van Mark van Tongele is een even diepgrondelijke als beweeglijke bundel gedichten, een feest voor het oog, en het oor. Roeivlucht is de baltsvlucht van de zwarte stern, waarbij het mannetje zich met een prooi in de snavel uitslooft voor het vrouwtje. Je ziet het voor je, dansend in vlucht, boven het water, verleidelijk lonkend naar het leven. Mark van Tongele klapwiekt dat het een aard heeft, hij wiekt in ‘Roeivlucht’ als het ware door de taal, hij lonkt naar het leven (en de dood), hij danst zijn vreugdedans en een danse macabre, hij verleidt en stoot af, hij zingt en hij brult, hij fluistert en hij schreeuwt, maar altijd spatten het taalplezier en de virtuositeit ervan af.