Camilla, een ongetrouwde jonge vrouw uit Londen, brengt al sinds haar kinderjaren de zomervakantie met haar hartsvriendin Liz door bij Frances, een oudere vrouw. Deze zomer, vlak na de tweede wereldoorlog, lijkt alles veranderd: voor het eerst doet 'de man' zijn intrede in de hechte vrouwengemeenschap. Liz is net getrouwd en heeft een baby, en tussen haar en Camilla ligt een wereld van ervaringen en gevoelens. Camilla heeft weinig contact met mannen en wordt zich door het huwelijk van Liz pijnlijk bewust van dit gemis. Ze stort zich in een heilloze affaire met een man die ze in de trein heeft ontmoet. De onafhankelijke Frances krijgt een bewonderaar op bezoek.
In deze drie paren tekent de schrijfster subtiel en scherp de verhouding van de vrouw tot andere vrouwen en tot mannen. Zij benadert haar onderwerp van alle kanten, ontleedt het grondig en genadeloos en toont onverbloemd de doornen aan de rozenkrans, de belager van elke idylle: de eenzaamheid van het individu,