Rauwe en ontroerende gedichten vol passie, levenswil en angst voor de dood in het licht van longkanker die ons confronteren met ons eigen bestaan.

Het huis waar alles verdwijnt is een metafoor voor het leven. Het is een geheimzinnig huis vol passie, levenswil, en angst voor de dood in het licht van een kankerdiagnose. De gedichten confronteren de lezer met de futiliteit van het leven maar ook de particuliere waarde van ieder bestaan. Koen Stassijns schuwt geen enkel onderwerp. De gedichten zijn soms rauw en vaak ontroerend en van een typisch zangerige stijl met melancholische ondertoon. Ze confronteren ons met ons eigen bestaan en onze herinneringen. Er wordt veel afscheid genomen en losgelaten maar de liefde blijft overeind.