‘Doggerland’ van Ben Smith is een hypnotiserend, weemoedig verhaal over eenzaamheid en hoop, natuur en overleven. Op de Noordzee, ver weg van wat er over is van de kustlijn, strekt een windmolenpark zich uit tot aan de horizon. De jongen en de oude man, van wie de leeftijd niet valt in te schatten, zijn belast met het onderhoud, terwijl de eeuwige golven merkwaardige ladingen rommel door de watervelden met turbines sleuren. Het vasteland is slechts een herinnering, evenals de vader van de jongen, die door Het Bedrijf naar het oneindige windmolenpark is gestuurd om zijn vaders plaats in te nemen na diens verdwijning. Vragen over het hoe en waarom worden door de oude man niet beantwoord. De oude man vist naar verloren gegane dingen, de jongen zoekt naar flinters bewijs over de waarheid rondom het lot van zijn vader. Langzaam rijpt bij hem een ontsnappingsplan.