Paulina Flores blijkt in ‘Een beschamende vertoning’ een meester in het vangen van dat ene vluchtige moment in een mensenleven dat de onschuld achterblijft, dat ene moment van openbaring dat alles verandert. Vaak betreft het kinderen bij wie op zo’n beslissend moment het besef indaalt dat hun ouders beslist niet altijd de controle over hun eigen leven hebben. Flores presenteert die ogenschijnlijk alledaagse situaties zonder enig drama, waardoor ze des te harder binnenkomen. De combinatie van een zeldzame volwassenheid met een onverhulde argeloosheid maakt dat ‘Een beschamende vertoning’, terecht, meteen de aandacht trekt.