Nederlands eerste vrouwelijke hoogleraar was géén gejaagde, zenuwzieke en gecompliceerde vrouw, constateerde een krant in 1917 met enige verbazing. Buitengewoon was ze, in meer dan één opzicht. Met haar bulderende lach, haar liefde voor partijtjes, drank en dans, haar afkeer van handwerkjes, huwelijk en andere zinloze conventies, haar opgewektheid, gastvrijheid en mensenkennis veroverde Johanna Westerdijk een unieke plaats in een door mannen gedomineerde wereld. Onder haar leiding groeide een oude villa in Baarn uit tot het centrum van een wereldomspannend netwerk van wetenschappers en industriëlen.
'Werken en feesten vormt schoone geesten' werd haar levensmotto, in steen gebeiteld boven de deur van het laboratorium. Haar verhaal geeft een verrassende inkijk in de wetenschappelijke wereld van het interbellum en in het leven van een buitengewone vrouw.
Patricia Faasse is als wetenschapshistoricus verbonden aan het Descartes Centre van de Universiteit Utrecht. Ze schreef eerder Zuiver om de wetenschap. De Akademie en haar levenswetenschappelijke instituten (1999) en De ontdekking van de ondergrond. Anderhalve eeuw toegepast geowetenschappelijk onderzoek in Nederland (2002).