Genetisch gemanipuleerd voedsel; nieuwe voortplantingstechnieken; klonen; nieuwe geneesmiddelen voor dodelijke ziekten; steeds langer leven. In de biotechnologie lijkt alles te kunnen. Nu reeds zijn bovenstaande zaken werkelijkheid, en nog veel meer ligt in het verschiet. Wat in dit opzicht op ons afkomt is veelbelovend, en tegelijk angstaanjagend. Maar wat betekenen deze ontwikkelingen nu precies? Hoe kunnen wij beoordelen wat verstandig is om te doen, en wat we wellicht beter kunnen laten? Zijn er argumenten om wetenschappers een halt toe te roepen of moeten zij de vrije hand hebben? Kunnen politici, beleidsmakers en burgers zelf een oordeel vellen over biotechnologie of is hun kennis daarvoor ontoereikend? In De nieuwe mens analyseert Fukuyama haarscherp de maatschappelijke kansen en risico's van de biotechnologie, en geeft hij zijn visie op de ontwikkelingen. Hij legt de argumenten van voor- en tegenstanders naast elkaar en wijst trefzeker op misverstanden, vooroordelen en redeneerfouten. Voor zijn eigen standpunt gaat hij te rade bij een keur van wetenschappers en filosofen. Met een verbijsterende greep op de ingewikkelde materie en wars van politieke of wetenschappelijke retoriek, geeft hij een uiterst heldere toekomstvisie die van grote invloed zal zijn op ons denken over biotechnologie en maatschappij.