'Eindelijk invalide. Het heeft even geduurd. Zesenzestig jaar en nog watmaanden,maar nu heb ik ook wat. Grote orthopedische laarzen. Een nachtspalk. Een plastic fles om's nachts in te plassen. Drie rollators. Een rolstoel. Een invalidenparkeerkaart en een -parkeerplaats. Een zak nieuwe medicijnen. Een douchestoel. Twee scootmobielen. Drie a vier thuishulpen in deweek. Eenwandelstok, type Eifel, en niet te vergeten een traplift. Daarop komik tegenwoordig iedere ochtend goedgemutst naar beneden, zoals het fotomodel in de liftfolder. Nu dus als honderd procent invalide. Want de handicap waarmee ik werd geboren, heb ik ruimeen halve eeuwmet vallen en opstaan ontkend. Gecamoufleerd en gecompenseerd. Na een herseninfarct is er geen ontkomenmeer aan. Ik ben eindelijk invalide.'