Het is onmogelijk om op papier invoelbaar te maken wat een oorlog betekent voor de mensen die er middenin zitten.
Dispatches was het boek dat het dichtst bij de ervaring van Amerikaanse soldaten in Vietnam kwam – en met De altijd oorlog. heeft Dexter Filkins het boek geschreven dat enigszins voelbaar maakt wat er nu in Afghanistan en Irak gebeurt.
Filkins’ oog is als dat van een camera, die de blik richt op het absurde landschap van een oorlog: van woestijnen, bergen, verwoeste dorpen en kapotte mensen. Dat levert een aaneenschakeling van vaak gruwelijke scènes op waarin
de onmenselijkheid, aanslagen, doden, gewonden en ook de loyaliteiten en de moedeloosheid heel dichtbij komen. De lezer krijgt geen seconde rust, nauwelijks hoop, onder een ononderbroken bombardement (er is nauwelijks
een ander woord voor) van indrukken, ervaringen, gebeurtenissen die je niet met veel optimisme vervullen maar wel met respect voor de mensen die daar een volkomen onmogelijke taak vervullen. De altijd oorlog. is een verhaal over
mensen van vlees en bloed, met portretten en herinneringen die gezamenlijk het drama en de intensiteit weten te vangen.