De boze stiefmoeder is een klassiek personage in de wereldliteratuur, van Assepoester tot
Hamlet wordt ze geportretteerd als een manipulerende, kwaadaardige heks, altijd eropuit de kinderen van haar man een hak te zetten. In werkelijkheid is net zo vaak het omgekeerde het geval, stiefmoeders worden tot waanzin gedreven door de stiefkinderen, in een gemeen gevecht tot de dood erop volgt.
De heldin in dit verhaal, Sappho, kan erover meepraten. En dat doet ze dan ook. Ze vertrouwt haar dagboek haar aller geheimste gedachten toe over de stiefkinderen, vooral over de onuitstaanbare stiefdochter Isobel. Als de situatie in haar huis onleefbaar wordt, stopt ze al haar dagboeken in een plastic tas, dumpt die bij haar moeder, Emily, en gaat er zelf een tijdje vandoor. Emily ziet in deze actie een onuitgesproken toestemming om de dagboeken eens even lekker te gaan lezen. En ontdekt zo natuurlijk ook hoe Sappho over háár als moeder denkt.