Toen Arita Baaijens voor het eerst in Farafra kwam was het een rustig lemen dorp in een vergeten uithoek van de Egyptische woestijn. De bevolking leefde geïsoleerd en teruggetrokken zoals zij al eeuwen had gedaan. Tot er in de oase op grote diepte een enorme hoeveelheid water werd ontdekt, goed voor het bevloeien van duizenden hectares land. Met de aanleg van een asfaltweg naar de hoofdstad Cairo en het aanboren van waterputten veranderde er veel. Auto's verschenen in het dorp, er kwamen een telefooncentrale, een ziekenhuis, flats en rond de nieuwe waterbronnen verschenen nederzettingen, bewoond door vreemdelingen uit de Nijlvallei. De éénentwintigste eeuw bereikt het dorp met duizelingwekkende vaart. Oase Farafra is een persoonlijk verhaal over de weemoed naar het verleden en de mogelijkheden voor de toekomst.