Oudejaarsnacht. Het is oorlog in de Afrikaanderwijk.Zestig Turkse, Marokkaanse en Nederlandse jongens tarten de politie. Ze staan met de kaken op elkaar bij het oplaaiende vreugde vuur.Ze gooien rotjes, strijkers in bierflesjes,staven nitraat. Er hangt een dikke kruitdamp.Hun leider, Gökhan Kayan, laat een rotje ontploffen bij het oor van een agente.‘Godverdomme,’ schreeuwt ze. Maar ze pakt hem niet op. Die nacht vliegen er drie auto’sin brand, zes auto’s worden vernield. De ruitenvan het zwembad en de school sneuvelen.In 1972, het jaar van de Turkenrellen in de wijk,was 8 procent van de bewoners van Turkse en Marokkaanse afkomst, in 2008 is dat opgelopentot 84 procent. De helft van de bewoners heefteen uitkering. In Afri beschrijft Jutta Chorus uitvoerigeen periode van veertig jaar de levens vandrie families, een Turkse, een Marokkaanse eneen Nederlandse. Hun huwelijken, hun vriendschappen,hun echtscheidingen, hun carrières,hun begrafenissen, hun beeld van Nederland.‘Ooit wilden we Nederlander worden,’ zegtMustafa, de oudste zoon. ‘Maar elke dag wordenwe geconfronteerd met ons onvermogen omNederlander te zijn.’ Een vergeten laboratoriumvoor de integratie aan de overkant van de Maas.