Het is altijd weer wonderlijk om te ervaren: die denkbeeldige lijn in het landschap die België in twee stukken verdeelt. De Nederlands-Frans taalgrens is na tientallen jaren felle strijd heel nauwkeurig vastgelegd. Geen dorp in België of het weet welke taal het spreekt - of hoort te spreken. Riemer Reinsma wandelde door de streek, en in Wandelen langs de taalgrens geeft hij antwoord op vragen als: loopt de taalgrens ook dwars door dorpen heen, of zelfs door huizen? In welke taal spreek je met je Franstalige buren? Altijd in dezelfde taal, of Nederlands op de even dagen? Of blijft ieder zijn eigen taal spreken? Hoe komt het dat er zoveel Waalse leerlingen dagelijks de taalgrens oversteken en naar Vlaamse scholen gaan, en waarom gebeurt het omgekeerde nauwelijks? En hoe zit het met vriendschap en liefde; vormt de taalgrens wat dat betreft een soort Berlijnse Muur, of steekt met deze grens net zo makkelijk over als een gemeente - of provinciegrens?