'Als je erop staat mag je dit boek lezen als een soort verhandeling over hoe een wetenschapper zijn leven lang groeide of over de manier waarop een wetenschappelijk vakgebied zich ontwikkelde. Maar onthoud dan dat weinig mensenzich in een rechte lijn ontwikkelen: van onwetendheid via enige kennis naar een theorie, van een theorie naar een hypothese, van hypothesen over fundamentele vragen naar een nieuw bewijs en ga zo maar door. Nee zo is mijn ontwikkeling nooit geweest. Ik ben te zeer onder de indruk van de schoonheid en complexiteit van de natuur.

Er zit een geheim in alles wat je ziet en zelfs als je dat geheim oplost blijft er het geheim van je vermogen om het te zien en op te lossen.

Denk ook vooral niet dat ik met open mond van verbazing door de wetenschap gezworven heb, slechts gedreven door nieuwsgierigheid. Noodzaak, mislukking, geld of gemakzucht hebben me vaak een andere kant opgeleid maar altijd weer naar de ontdekking van de natuurlijke schoonheid van elk mens en elk levend wezen. Je kunt zowel schoonheid horen in het gepiep van autobanden, net zo goed als je schoonheid kunt zien in de vorm van onbegrijpelijke wolken en bergen en meren en in de geest van kinderen.