In Het verlies van Eldorado vertelt V.S. Naipaul op een even spannende als diepgaande wijze de geschiedenis van de kolonisatie van zijn geboorte-eiland Trinidad. De uitgangspunten van het boek vormen Antonio de Berrio, de Spaanse conquistador, en Sir Walter Ralegh, de Engelse avonturier. Zij wisselen elkaar af in het Caraïbisch gebied op zoek naar 'Eldorado', een land waar goud alledaagser zou zijn dan kleding.
Wat van de illusies omtrent Eldorado overblijft, is een trieste realiteit: een verliesgevende uithoek van het Spaanse rijk, waar de Indianen worden uitgeroeid en vervangen door Afrikaanse negers. Naipaul beschrijft dan het vervolg: de Engelse bezetting van Trinidad eind achttiende eeuw en het gebruik van het eiland als springplank voor de revolutie in Zuid-Amerika, waarvan grote handelsmogelijkheden verwacht werden: een nieuwe fantasie van begeerte.