In Het leven in stukken vertelt Oguz Atay het verhaal van ingenieur Turgut Özben die een tocht onderneemt om uit te vinden waarom zijn boezemvriend Selim Isik zelfmoord heeft gepleegd. Tegen de achtergrond van de stormachtige ontwikkelingen in Turkije vanaf de stichting van de republiek in 1923 tot aan de jaren zeventig van de vorige eeuw, ontstaat zo een caleidoscopisch beeld van Selim, en een portret van de griplozen.
Atay trekt alle registers open: verhalen in verhalen, woordgrappen, gedichten, passages uit een historische politieke catechismus, dagboekfragmenten, toneelteksten en lemmata voor de Encyclopedie der griplozen. In een symfonie van stemmen, gedachten en dromen wordt de hoofdpersoon geportretteerd. Tegelijkertijd presenteert de schrijver een ironische schets van het leven in Turkije, een onderzoek naar de vraag wat een individu maakt tot wie hij is en een kritische en hartstochtelijke liefdesbetuiging aan de taal. Het leven in stukken verscheen in 1972 en betekende een radicale breuk met het realisme en sociaalrealisme dat in die tijd in de Turkse literatuur de boventoon voerde. Inmiddels heeft het boek een cultstatus.