Theo Kars is een slecht mens. Hij heeft zich nooit iets aan zijn ouders of docenten gelegen laten liggen, zat ooit geruime tijd in de gevangenis wegens oplichting van een staatsbedrijf, financierde met het wederrechtelijk verkregen geld een polemisch tegendraads literair tijdschrift (waarvan W.F. Hermans een van de eerste abonnees was), simuleerde heimwee om onder militaire dienstplicht uit te komen, woonde acht jaar samen met twee meisjes, en wijdde de tijd die hij niet aan lezen, schrijven en vertalen besteedde, aan de jacht op erotische en andere zinnelijke genoegens. Kars persoonlijke levenscode, hedonisme en non-conformistische instelling brachten hem voortdurend in botsing met de buitenwereld,een prijs die hij zonder morren betaalde. Tijdens zijn zelfgekozen levenslange isolement stelde hij een uniek vertaaloeuvre samen en publiceerde vele romans. Wie is Theo Kars?

In twee dikke delen beschrijft Theo Kars de geschiedenis van zijn leven of beter: van zijn individu. Zijn bedoeling is niet te vertellen wat hij allemaal heeft meegemaakt, maar te bepalen hoe hij heeft kunnen worden wie hij nu is. Aan de hand van zijn levensloop gaat Kars na wat het DNA van zijn persoonlijkheid is. Het resultaat is een meedogenloos zelfportret, omringd door een groot aantal even onbarmhartig geschilderde miniaturen van de mensen die voor hem van belang waren.

`Ik heb altijd een voorliefde gehad voor personen over wie iedereen schande sprak, voor spelers en overspeligen, voor schrijvers als Casanova en Multatuli, en tegelijkertijd een antipathie gevoeld voor hele en halve heiligen als moeder Teresa, majoor Bosshardt en de Dalai Lama, het soort figuren dat door iedereen wordt geroemd om hun belangeloosheid en idealisme. Wel, dat bewijst dat ik niet deug.

Kars memoires lezen door deze instelling en zijn bewogen leven als een psychologische schelmenroman. Zijn relaas pakt je onmiddellijk, waar je er ook in begint. Overtuig uzelf en neem de proef op de som!