Nihilisme, anarchisme, terrorisme - ze spatten van elke bladzijde af. Toch is Duivels van Dostojevksi geen politiek traktaat waarin de schrijver ons zijn mening opdringt, maar een veelstemmige roman die de lezer meesleurt langs de verschillende excessen van de vrije gedachte.
Een Russische stad in het midden van de negentiende eeuw is de achtergrond van de botsing der meningen, waar in dit geval iets heel anders uit voortkomt dan de waarheid: geestdrijverij, samenzwering, terrorisme, moord en zelfmoord. Die botsing der meningen is het product van meesterlijk getekende, onvergetelijke karakters, die geen marionetten zijn maar mensen van vlees en bloed, zoals eigenlijk alleen Shakespeare en Dostojevski ze konden neerzetten. En net als Shakespeare zorgt Dostojevski, als tegenwicht voor de dramatische en vaak gruwelijke verwikkelingen, voor de nodige grimmige humor.