Voordat Ovidius de meester van metamorfosen werd, was hij leraar in de liefdeskunst. Vijfentwintig jaar lang had hij in Rome zijn publiek geboeid en vooral geamuseerd met liefdesgedichten, die nu nog altijd binnen de traditiegetrouwe Latijnse poëzie opvallen door hun originele toon. Ovidius' Lessen in liefde schilderen een reeks vermakelijke portretten van Romeinse amoureuze situaties. Ook als tijdsbeeld is het gedicht een rijke bron, en eens temeer valt op dat menselijke gevoelens eigenlijk nooit verouderen. Een bundel vol gedichten over verlangen, verleiden, versieren en veroveren.