Lijmen en Het Been behoren tot de canon van de Nederlandse literatuur – en bovendien tot de geestigste boeken die er ooit zijn geschreven.
‘Nu ja, lijmen. De mensen bepraten en dan doen tekenen. En als zij getekend hebben, krijgen zij het ook werkelijk thuis.’ Zo probeert Boorman, de hoofdpersoon, zijn nieuwe assistent in te wijden in het vak dat hij bij uitstek beheerst: lijmen. Boorman heeft Laarmans van de straat opgepikt en maakt hem van de ene op de andere dag medeplichtig. Zijn Wereldtijdschrift wordt in hoge oplages speciaal geschreven en gedrukt voor maar één afnemer. Geen abonnees, geen losse verkoop, alleen incidentele cliënten. Maar als die een nummer hebben besteld zullen ze dat niet gauw nog eens doen. Daarom moeten er steeds nieuwe klanten worden ‘gelijmd’. Elsschot weet een overtuigende werkelijkheid neer te zetten die even absurd is als vermakelijk.