De ballade was in de Middeleeuwen de vorm waarin een beknopt, dramatisch verhaal werd gegoten. Toen rond 1800, bij de Romantici, de belangstelling voor de Middeleeuwen doorbrak, gingen de dichters onder hen dan ook balladen schrijven. De beroemdste van de toen geschreven ballades is 'The Rime of the Ancient Mariner' van Samuel Taylor Coleridge, opgenomen in wat wel dé dichtbundel van de Romantiek mag heten, het samen met William Wordsworth geschreven 'Lyrical Ballads'. Het gaat niet om een stijloefening in de middeleeuwse trant: in het inderdaad simpele verhaal spelen typisch moderne psychologische motieven een belangrijke rol. En ook de versificatie is die van een bevlogen, ja van een geniaal dichter.Toen Oscar Wilde bijna een eeuw later zuchtte in de gevangenis van Reading, en gegrepen werd door het lot van een tot de strop veroordeelde medegevangene, moet Coleridges voorbeeld hem voor de ogen hebben gezweefd bij het schrijven van zijn befaamde gedicht 'The Ballad of Reading Gaol', waarin schuld en boete, liefde en deernis al net zo'n hoofdrol spelen. Is Wildes zuiver lyrische talent misschien iets kleiner dan dat van zijn voorganger, de persoonlijke inzet is des te groter.Beide balladen zijn schitterend vertaald door W. Blok, de nestor van de Nederlandse poëzievertalers. Wim Tigges plaatst de balladen in zijn nawoord in het verband van hun tijd, en heldert in enkele noten de door het stof der jaren onduidelijk geworden passages op.