Marjolein begrijpt niet waarom je op 4 mei, tijdens de dodenherdenking, twee minuten stil moet zijn. Haar moeder vertelt dat de mensen dan aan de Tweede Wereldoorlog denken, aan wat er toen gebeurd is en aan iedereen die in de oorlog is omgekomen. "Dat mag nooit meer gebeuren en ook niet vergeten worden," zegt haar moeder. Maar wat mag er niet vergeten worden, is de vraag van Marjolein. Haar moeder besluit haar herinneringen aan de oorlog - die ze als kind heeft meegemaakt - op te schrijven; de bombardementen, de razzia's, het voedseltekort... Maar als je denkt dat het een somber verhaal is geworden, dan heb je het mis. Want ondanks alles ging het leven tijdens de oorlog "gewoon" door en waren er voor een kind ook leuke en spannende dingen te beleven. En na de bevrijding is er weer tijd om in een boot te varen, naar Gorkum, waar de koe woont die Bella heet en waar "het weiland zonder einde" is.