Het verschijnsle 'agressie' staat volop in de belangstelling. In de huidige maatschappij verminderen de natuurlijke mogelijkheden om agressie af te reageren, waardoor de geringste aanleiding voldoende i voor een heftige ontlading van opgekropte woede. Daarvan zijn veel fappante voorbeelden aan te wijzen (uitbastingen van vreemdelingenhaat, voetbvalrelletjes). Konrad Lorenz geeft in dit boek een verklaring van de op de eigen soort gerichte agressie. Hij bestudeert vissen die elkaar bevechten om het bezit van een domein, het gemeenschapsleven van nachtreigers en de massale gevechten tussuen bruine ratten.

Maar hij verdiept zich vooral in het gedrag van die individuen die in vrede kunnen samenleven doordat bepaalde onderlinge verhoudingen de agressie tegenhouden. De belangrijkste vconclusie van dit nog altijd actuele boek is dat ongerichte agressie zelfsde basis voor vriendschap vormt.

Konrad Lorenz (`1903-1989) is een van de grondleggers van het vergelijkengedragonderzoek bij dier en mens. Mede daaroor werd hij, samen met Niko Tinbergen en Karl von Frisch, onderschieden met de Novbelprijs voor geneeskunde.

Deze Nederlandse editie van Agressie bij dier en mens, in een wetenschappelijk verantwoorde en prettig leesbare vertaling van schrijver-bioloog Dick Hillenius, beleefde reeds iverse herdrukken.