Dekkerswald, het voormalige sanatorium in de bossen tussen Nijmegen en Groesbeek, begon als een instelling van de Vereeniging Roomsch Katholieke Herstellingsoorden voor Longlijders en Zwakke Kinderen. Decennialang waren de Zusters Onder de Bogen verantwoordelijk voor de patiëntenzorg. Het (streng) katholieke karakter van het sanatorium bleef tot na de oorlog zichtbaar, maar eind jaren zestig verschoof dit naar de achtergrond. Tuberculose was toen verdwenen als de volksziekte waaraan het sanatorium zijn bestaansrecht ontleende, en om de beschikbare bedden te benutten werd Dekkerswald ook opengesteld voor patiënten met andere aandoeningen. Een sturende overheid, gedwongen krimp, kostenstijgingen en marktwerking waren andere krachten die de medisch specialisten van Dekkerswald en die van het Nijmeegse Radboudziekenhuis dwongen tot samenwerking in hun vakgebied. In Dekkerswald 1913-2022. Longzorg in een golvend landschap, dat verschijnt ter gelegenheid van de verhuizing van het zorgaanbod van Dekkerswald naar de campus van het Radboudumc, worden alle elementen en bewegingen geschetst die het werk op die locatie in de Groesbeekse bossen bepaalden. De vele foto’s uit het archief van Dekkerswald brengen deze verhalen ook in beeld.