Krijgersfilosofen uit het oude Griekenland, Rome en Japan bereiden de weg voor een hedendaagse praktische levensfilosofie. Wie aan filosofen denkt, zal niet meteen krijgers voor zich zien. Het cliché van de stoffige studeerkamergeleerde lijkt beter te passen. In de klassieke oudheid en in het Japan van de samoerai waren filosofie en krijgerschap echter nauw met elkaar verbonden. Van een filosoof werd actie en strijd verwacht. Ook vandaag de dag vraagt wijsheid om een praktische levenshouding, een weerbare instelling en voortdurende beoefening. Filosoof Pablo M. Lamberti leidt de lezer langs de inzichten van krijgersfilosofen uit het oude Griekenland, Rome en Japan en geeft een aanzet tot een levensfilosofie voor de eenentwintigste eeuw. Vrijblijvende kennis of voorgekauwde richtlijnen hoef je daarbij niet te verwachten. Uiteindelijk is strijdvaardig leven geen kwestie van kennen, maar van kunnen. Socrates, Seneca en de samoerai bieden een beproefd kompas, maar je moet de weg zelf bewandelen. Pablo M. Lamberti (1985) studeerde filosofie en bedrijfswetenschappen. Hij promoveert aan de Universiteit van Amsterdam op een proefschrift over luisteren als spirituele oefening in de klassieke oudheid. Verder houdt hij zich intensief bezig met interculturele filosofie en levenskunst. Strijdvaardig leven is zijn eerste boek. ‘Goed dat Pablo M. Lamberti de filosofie weer verbindt met een way of life: vanouds gingen beide samen. In dit geval met de krijgskunde: niet om van anderen te winnen, maar om de strijd met jezelf aan te binden, in het vooruitzicht dat je – jezelf – verliest.’ – Jan Bor ‘Filosofisch even bescheiden als doorwrocht toont Lamberti wat filosofisch krijgerschap in onze panische tijden kan betekenen. In deze interculturele exercitie schuiven oosterse en westerse levenspraktijken over elkaar heen. Lamberti weet wijsheid en daadkracht zo te verbinden dat de essentie van de grote strijd waarin we inmiddels allen overal, ieder op eigen wijze, verwikkeld zijn, soepel en zeer leesbaar wordt ontsloten: vechten is onthechten.’ – Henk Oosterling