Voor de Olympische Spelen van 1992 onderging de Catalaanse hoofdstad een facelift. Sindsdien presenteert zij zich op veel plaatsen met nieuwe luister. Sisyphus in Barcelona... een gevoel als dat van de Corinthische koning, die een naar beneden rollend rotsblok de berg op moest duwen en zijn onderneming nooit tot een bevredigend einde kon, brengen. Daar is het weer, dat gevoel dat deze wereldstad tussen de heuvels en de zee, die zich bondig en welluidend met de vier lettergrepen van Barcelona laat benoemen mij altijd heeft gegeven en ook altijd zal blijven geven. Al sinds langere tijd ga ik drie- tot viermaal per jaar naar Barcelona, om goede redenen, maar tot op de dag van vandaag gelden nog steeds de woorden die ik vier jaar geleden in mijn agenda schreef: 'in deze stad geraak ik nooit rond. Zoveel attracties, en steeds weer nieuwe. Gaudi, Picasso, Tápies, Miró, de Romaanse en middeleeuwse relieken, de cultuur- en ontspanningsplaatsen, de restaurants, de designgelegenheden, de commerciële drukte. Het lijkt een steeds groter wordende overdosis aan verleidelijkheden Zonder een vorm van basiskennis kom je hier als bezoeker nooit uit.