Kenmerkend voor de mens is dat hij zich vragen over het leven stelt: over het begin ervan (IVF, klonen, genetische manipulatie), over ziekte en genezing, en over het levenseinde (degeneratie, euthanasie, palliatieve zorg).
Maar ook onze plaats in de kosmos roept vragen op: leven er nog andere, buitenaardse wezens in dit immense heelal? Wat zou dit voor ons geloof betekenen?
En - theologisch - zijn er vragen over het kwaad dat de mens als beelddrager van God bedrijft, en over de verzoening die God zoekt.
Sjoerd Bonting stelt deze levensvragen in een dubbel perspectief: dat van ons natuurwetenschappelijk inzicht, en van de door hem geformuleerde chaos-theologie. Kern daarvan is dat er bij de schepping uit de oerchaos een element van chaos overbleef dat het fysieke en morele kwaad in de wereld brengt. God bestrijdt dit chaos-element in zijn voortgaande scheppingswerk, totdat Hij het op de laatste dag volledig uitbant. Tot die tijd staat de mens tussen chaos en verzoening. Bonting gaat hier ook in op het theologische debat over 'verzoening'. Voor dit boek is geen specialistische theologische of natuurwetenschappelijke kennis nodig. Het is heel geschikt voor gespreksgroepen en sluit aan op Bontings Schepping en evolutie; poging tot synthese (2e druk 1997).