Hooglied, een inspirerend boek. Toen en nu. Die vreemde twaalfde eeuw, toen opeens allerlei monniken in hun en commentaar op dat boek gingen schrijven. En nu, talloze mensen die evenzeer in de ban raken van dat boek. Een boek van joden, voor christenen. Voluit joods, zelfs een van de joodse feestrollen. Een boek voor verliefden. En telkens weer blijkt dat de liefde geen halt maakt voor de muren van een gevangenis of concentratiekamp. Een boek waardoor componisten en schilders werden geïnspireerd. Een boek door mannen gelezen, wellicht door vrouwen geschreven. Een geestelijk boek, maar evenzeer een boek over de lichamelijkheid. Lied der liederen, voor sommige ouderen een liederlijk boek; voor vele jongeren hét boek der boeken. Als dat boek in de Bijbel staat, dan valt het misschien nog wel mee met dat oude boek.