Intergeneratieve geloofscommunicatie in deze tijd stokt. Hannah Arendt beschrijft de voorwaarden waaronder interactief handelen als vorm van communicatief handelen tot stand kan komen. Het kan plaatsvinden wanneer de deelnemers aan het communicatieproces uitgaan van menselijke pluraliteit en gelijkwaardigheid, wanneer de communicatie relevantie heeft voor het leven van alledag, wanneer er toekomstperspectief wordt geboden en wanneer iedereen op eigen wijze invulling mag geven aan de eigen keuzevrijheid en de eigen verantwoordelijkheid ten opzichte van zichzelf en van anderen. De visies op ontwikkeling van de mens hebben invloed op de pedagogiek en op de attitude waarmee opvoeding, dat is intergeneratieve communicatie, plaatsvindt. Het begrip co-regulatie als ontwikkelingsproces sluit aan bij de condities zoals die door Hannah Arendt zijn geformuleerd. Ontwikkeling kan, meent de auteur, als drieslag herkend worden: leren kennen, leren waarderen en leren gebruiken van mogelijkheden. De kwaliteit van de interactieve geloofscommunicatie kan verbeterd worden wanneer men rekening houdt met de ervaringsordening als factor in de menselijke ontwikkeling. Achtereenvolgens komt de lichaamsgebonden ervaringsordening, de associatieve ervaringsordening, de structurerende ervaringsordening en de vormgevende ervaringsordening aan de orde. Daarna wordt deze visie doorvertaald naar de praktijk van de hedendaagse intergeneratieve geloofscommunicatie in de christelijke gemeente.