'Niet veel tijd meer Als er iets is wat ik nog wil doen, dan moet ik het nu doen. Vandaag, en niet morgen. Deze week, en niet de volgende. Meer haast dan ooit, want haast geen tijd meer Niets uitstellen. Alles meteen. Nu dit moment. Deze seconde...'

Met deze staccato zinnen begint een roman over een bijna verloren wereld in het aangezicht van de dood. Een vrouw heeft kanker en gaat de weg langs ziekenhuis, specialist, opname, onderzoek, chemokuur en operatie. Zij zal niet blijven leven. Zij ligt onder de guillotine. Nu het nog kan schrijft zij het verhaal van haar leven. Snel. Over haar kindertijd in een dorpje aan de Linge, over het neerdrukkende geloof van haar ouders, over haar hippietijd, haar huwelijk en echtscheiding, over haar zoon Jeroen die nu studeert en die zij moet achterlaten. Voor hem schrijft zij dit boek.

Een boek geschreven op het scherpst van de snede - authentiek, herkenbaar en troostend.