Bernardus van Clairvaux (1090-1153) oefent al negen eeuwen lang een belangrijke invloed uit op het religieuze denken in West-Europa. Omdat hij doorstoot tot de kern van de christelijke godsbeleving vonden velen in hem een bron van inspiratie: Luther, Calvijn, Theresia van Avila, Thomas More, Franciscus van Sales, Blaise Pascal, Maurice Blondel, Gabriel Marcel ...
In dit boek gaat Lode Van Hecke op zoek naar de antropologie achter de leer van Bernardus. Waar situeert zich de religieuze ervaring, waarover Bernardus zoveel schreef? Welk soort ervaring is een godservaring of naar welke werkelijkheid verwijst hij? Hoe komt men tot deze ervaring? Hoe ontdekt men of een religieuze ervaring authentiek is? Een brandend actueel onderwerp, in een tijd waarin heel wat mensen een gevoel van verstikkende afhankelijkheid en vervlakking ondervinden, en op uiteenlopende manieren op zoek gaan naar een transcendentale beleving. Bernardus had veel gevoel voor menselijke psychologie. Hij was de raadgever van velen, sommigen noemen hem zelfs het geweten van zijn tijd.