Blijvers en Voorbijgangers schetst de moderniseringsgeschiedenis van een minderheidsgroep in Nederland, door de beschrijving van het leven van joden in Delft van de negentiende tot aan het midden van de twintigste eeuw. In de negentiende eeuw leefden zij binnen de besloten wereld rond de synagoge, die in 1862 op het toppunt van groei van de gemeenschap werd gebouwd. Al snel werd deelgenomen aan het Delftse gemeenschapsleven. Latere tendensen van secularisatie en gemengd huwen verzwakten de religieuze belangstelling; zozeer zelfs, dat in 1927 werd overwogen de Delftse joodse gemeente op te heffen. In 194O-1945 werden de joden - als minderheid nauwelijks meer te onderscheiden - door de Duitse bezetter weer apart gezet. Sinds de synagoge in 195O werd verkocht, rest er in Delft slechts een klein stukje joods leven.