In juli 1942 begon op bevel van de -Duitse bezetters de systematische deportatie van de Nederlandse Joden naar Polen. Hiertegen rees verzet onder hun niet-Joodse medeburgers; eerst nog mondjesmaat en geïmproviseerd, later uitgebreid en efficiënt. Bert Jan Flim beschrijft in dit boek hoe de ontwikkeling uit het niets naar een slagvaardige organisatie zich voltrok binnen vier Nederlandse verzetsgroepen die, samen met een aantal Joodse Amsterdammers, als 'de kinderwerkers' worden aangeduid. Minutieus wordt weergegeven hoe zij erin slaagden circa elfhonderd Joden, onder wie bijna duizenden kinderen, het leven te redden door ze te laten onderduiken bij pleeggezinnen buiten Amsterdam. De kinderwerkers schreven daarmee - onbedoeld en veelal onbewust - een stukje geschiedenis. De methoden die zij toepasten verschilden soms hemelsbreed, maar hun motivatie was altijd dezelfde: zij leverden deze grote inspanning en namen de daaraan verbonden risico's omdat hun hart sprak.