Het eerste deeltje spitst zich toe op de stelling: 'Geen naastenliefde zonder eigenliefde'. Trobisch leidt de mens op zijn sprankelende manier bij de moeilijke weg tot zelfacceptatie, die zich verdiept tot eigenliefde, van waar uit dan pas acceptatie van en liefde tot de ander, de naaste, kan volgen. Speciaal één gevolg van gebrek aan eigenliefde, de zwaarmoedigheid, tilt de auteur er boven uit en behandelt hij met pastorale voorzichtigheid. In het tweede deeltje geeft hij een 'beknopte therapie' tegen het gevoel van zinloosheid van bidden en bijbellezen, en laat concreet en bijbels gefundeerd zien, hoe deze diepten met succes kunnen worden overwonnen.