De auteur van het bekendste Nederlandse gedicht denkt aan Holland en ziet een rivier. Als 'Denkend aan Holland' ons beroemdste gedicht is, wordt het toch zeker op de voet gevolgd door 'De moeder de vrouw' van Martinus Nijhoff. En weer is de rivier de schakel die alles verbindt. 'Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden die elkaar vroeger schenen te vermijden worden weer buren.' Is het zo gek? De Lage Landen zijn nu eenmaal een delta aan de zee. Schilders en dichters stortten zich gretig op die rivieren. 's Zomers, als het water als grens fungeerde. Maar ook 's winters, als de vorst bewoners van weerszijden ineens echt tot buren maakte en er spontaan een volksfeest ontstond op het ijst. In 'Traag door oneindig laagland' zijn de mooiste rivierengedichten bij elkaar gebracht, van dichters als Hendrik Marsman, Martinus Nijhoff, Rutger Kopland, Willem van Toorn, Anna Enquist, Koos Geerds, Lenze L. Bouwers, L.F. Rosen en vele anderen.