Het werk van de joodse denker Martin Buber is breed en divers. Hij deelt zijn werk zelf in in vieren: geschriften over filosofie, de bijbel, het Chassidisme en het Jodendom. Volgens sommigen is de eenheid van dit werk ver te zoeken, en lijkt het wel of het van verschillende personen afkomstig is.Dit boek onderzoekt de eenheid van het werk. Juist in de wijze waarop de delen elkaar aanvullen en uitleggen, ligt de kracht ervan. De eenheid van het werk wordt onderzocht aan de hand van de wijze waarop Buber zijn leven lang naar eenheid en heelheid heeft gezocht, tegen de achtergrond van het denken van Nietzsche, van de chaos van twee wereldoorlogen en het ontstaan van de staat Israël. De eenheid die hij zoekt is uiteindelijk religieus bepaald: vanuit het geloof in de eenheid van God. Zijn zoektocht vindt plaats vanuit een messiaanse verwachting van één-making (‘jichud’) van de hele werkelijkheid, waaraan God en mens samenwerken. Het dialogische denken, waardoor Buber vooral bekend is (‘Ich und Du’), vraagt aandacht voor een onopgeefbare twee-heid. Maar dat is een twee-heid waarvan de polaire spanning tegelijk een-heid verwerkelijkt. Het thema eenheid wordt ook belicht vanuit de verhouding van mystiek tot het gewone leven, de verhouding van geschiedenis en natuur, de eenheid van religies en volken en het probleem van goed en kwaad.Omdat deze studie op het geheel van het werk van Buber betrokken is, kan deze ook gebruikt worden als een leeswijzer en een actuele inleiding tot zijn werk.